جلسه دفاع از پایان نامه: مجتبی عبدالهی                                                                                    گروه: علوم دامی –تغذیه دام

عنوان پایان نامه:  تأثیر تغذیه سطوح مختلف اکسید روی، میتونین روی و نانواکسید روی بر عملکرد، وضعیت سلامت و ایمنی گوساله

ارائه کننده: مجتبی عبدالهی

استاد راهنما :  آقای دکتر جواد رضایی

استاد مشاور: آقای دکتر حسن فضائلی 

  استاد ناظر داخلی:آقای دکتر یوسف روزبهان   

استاد ناظر خارجی : آقای دکتر سعید کریمی دهکردی          

نماینده تحصیلات تکمیلی: آقای دکتر یوسف روزبهان

مکان : آمفی تئاتر 2

تاریخ: 96/4/13

ساعت: -/16

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر مصرف نانواکسید روی و متیونین روی به جای اکسید روی، در سطح برابر یا دو برابر توصیه NRC(2001)، بر عملکردو ایمنیگوساله‌های هلشتاین در دوره پیش و پس از شیرگیری انجام شد. تعداد 60 رأس گوساله در یکی از 6 گروه آزمایشی (10 تکرار) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی قرار گرفتند. طی دو دوره سنی  7 تا 30 روزگی و 31 تا 70 روزگی علاوه بر تغذیه روزانه شیر، حیوانات با جیره‌های حاوی 1- اکسید روی در سطح توصیه NRC، 2- نانواکسید روی در سطح توصیه NRC، 3- متیونین روی در سطح توصیه NRC، 4- اکسید روی دو برابر توصیه NRC، 5- نانواکسید روی دو برابر توصیه NRCو 6- متیونین روی دو برابر توصیه NRCتغذیه شدند. از سن 71 تا 100 روزگی دوره آزمایش، مصرف شیر حذف شد و گوساله ها جیره غذایی کامل دریافت نمودند. جیره‌ها به صورت کامل مخلوط دو بار در روز تا حد اشتها در اختیار حیوانات قرار داده شد. مقادیر گوارش‌پذیری جیره، مصرف خوراک، فراسنجه‌های تخمیر شکمبه، تولید پروتئین میکروبی، عملکرد رشد، فراسنجه‌های خون و ظرفیت آنتی‌اکسیدانتی و ایمونوگلوبولین‌های خون تعیین گردید.داده‌ها با استفاده از رویه PROC MIXEDنرم‌افزار SASتجزیه شد. گوارش‌پذیری جیره و مصرف خوراک در دوره پیش و پس از شیرگیری تحت تأثیر جایگزینی اکسید روی با نانواکسید روی و متیونین روی قرار نگرفت (05/0<P). شکل شیمیایی عنصر روی تأثیر معنی‌داری بر pH، آمونیاک و اسیدهای چرب فرار شکمبه و تولید پروتئین میکروبی نداشت (05/0<P). صفات رشد بین گوساله‌های تغذیه‌شده با مکمل روی معدنی، نانو یا آلی یکسان بود. تغذیه با نانواکسید روی و متیونین روی تغییری در غلظت متابولیت‌ها، عناصر، ظرفیت آنتی‌اکسیدانتی و ایمونوگلوبولین‌های سرم خون ایجاد نکرد (05/0<P). به‌علاوه، افزایش غلظت روی در جیره (به هر سه شکل معدنی، نانو یا آلی) تأثیری بر گوارش‌پذیری، مصرف خوراک، فراسنجه‌های تخمیر شکمبه، تولید پروتئین میکروبی، صفات رشد و غلظت متابولیت‌ها، عناصر، ظرفیت آنتی‌اکسیدانتی و ایمونوگلوبولین‌های خون نداشت (05/0<P). بر اساس نتایج به‌دست آمده، مصرف نانواکسید روی و متیونین روی به جای اکسید رویو همچنینافزایش سطح روی در جیره (به شکل معدنی، نانو یا آلی) فاقد آثار منفی یا مثبت در گوساله‌ها بود. به نظر می‌رسد، تغذیه شکل مرسوممعدنی روی (اکسید روی) در سطح توصیه NRCمی‌تواند نیاز گوساله در دوره پیش و پس از شیرگیری را به‌خوبی تأمین نماید.

واژهای کلیدی: نانواکسید روی، متیونین روی، سطح عنصر، گوساله، عملکرد، سلامت.