جلسه دفاع پایان نامه: هدیه جهانگیرپوری، گروه تبدیل انرژی
عنوان پایان نامه: مقایسه دقت حس عمقی مچ پا در افراد مبتلا به دیابت نوع دو و افراد سالم هم‌سن
ارائه‌کننده: هدیه جهانگیرپوری استاد راهنما اول: دکتر روزبه عابدینی نسب استاد راهنما دوم: دکتر محمد نجفی آشتیانی استاد ناظر داخلی: دکتر مجید ساده‌دل استاد ناظر خارجی: دکتر ناهید رحمانی تاریخ: ۱۴۰۴/۰۷/۱۲ ساعت: ۸:۰۰ مکان: دانشکده فنی مهندسی، بلوک شماره سه ،طبقه سوم، کلاس ۳۵۱
چکیده: دیابت نوع ۲T2D به‌عنوان یک بیماری متابولیک، عوارض عصبی-حرکتی متعددی ایجاد می‌کند که می‌تواند در اختلال حس عمقی مفاصل تأثیرگذار باشد. حس عمقی نقش کلیدی در حفظ تعادل، کنترل حرکت و پیشگیری از سقوط ایفا می‌کند، اما نقص‌های آن در مراحل اولیه دیابت نوع ۲ کمتر بررسی‌شده است. این پژوهش به‌صورت مقطعی با هدف مقایسه دقت حس عمقی مچ پا شامل حس حرکت، موقعیت و سنگینی بین افراد مبتلا به دیابت و افراد سالم هم‌سن و ارزیابی ارتباط آن با عملکرد حرکتی و کیفیت زندگی بر روی ۶۰ شرکت‌کننده ۳۰ فرد مبتلا به دیابت با میانگین سن ۵۲.۳ ± ۸.۴ سال و ۳۰ فرد سالم با میانگین سن ۵۱.۸± ۷.۹ سال انجام شد. دستگاهی جهت سنجش دقت حس عمقی ساخته شد و برای ارزیابی حس حرکت استفاده شد. برای ارزیابی حس موقعیت با کمک نقاله حس موقعیت در دو جهت دورسی‌فلکشن و پلنتارفلکشن اندازه‌گیری شد. برای سنجش حس سنگینی روش دیگری طراحی شد و با استفاده از وزنه‌های مختلف حس سنگینی اندازه‌گیری شد. برای ارزیابی حرکت عملکردی آزمون‌های برخاستن و راه رفتن زمان‌دار TUG و چهار گام مربعیFSST استفاده شد و کیفیت زندگی با پرسشنامه DQOL ارزیابی گردید. پس از تحلیل آماری یافته‌ها نشان داد افراد مبتلا به دیابت به‌طور معنادار نقص‌هایی در حس حرکت دورسی‌فلکشن (۳.۹ ± ۳.۸ درجه در برابر ۱.۷ ± ۱.۷ درجه در افراد سالم، ۰.۰۰۷ p=) و پلانتارفلکشن (۲.۸ ± ۲.۲ درجه در برابر ۱.۴ ± ۱.۲ درجه برای افراد سالم، ۰.۰۰۴ p=) و حس موقعیت دورسی‌فلکشن (۵.۱ ± ۳.۸ درجه و ۲.۵ ±۱.۸درجه، ۰.۰۰۱ p=) و پلانتارفلکشن (۴.۳ ± ۳.۱ درجه در برابر ۲.۸ ± ۲.۲ درجه برای افراد سالم، ۰.۰۳۸ p=) نشان دادند. بااین‌حال، حس سنگینی (۳۹۹.۶ ± ۱۵۸.۷گرم و ۳۳۵.۲ ± ۲۰۵.۱ گرم، ۰.۲۱۱ p=) و آزمون‌های عملکردی (TUG: ۸.۷ ± ۱.۹ ثانیه در برابر افراد سالم ۸.۷ ± ۱.۷ ثانیه، ۰.۸۸۹ p=؛ FSST: ۷.۸ ± ۲.۱ ثانیه و ۷.۷ ± ۱.۳ ثانیه، ۰.۶۵۷ p=) تفاوت معناداری نداشتند. علاوه بر تحلیل‌های آماری، از روش‌های هوش مصنوعی بدون نظارت برای شناسایی الگوهای پنهان در داده‌های حس عمقی مچ پا استفاده شد. پس از خوشه‌بندی، نتایج مدل Gaussian Mixture Model (GMM) دقت کلی (۷۵٪) حساسیت و ویژگی (۸۳.۳٪) را نشان داد که حاکی از تفکیک قابل قبول گروه‌ها (افراد سالم و افراد مبتلا به دیابت) می‌باشد. پایایی آزمون‌ها بالا بود (۰.۵-۰.۹ ICC=) و تحلیل ROC قدرت تشخیص متوسط تا خوب را نشان داد (۰.۵۸۲-۰.۷۳۸ AUC=). این نتایج تأکید می‌کند نقص‌های حس عمقی مچ پا در افراد مبتلا به دیابت، حتی پیش از بروز اختلالات عملکردی، رخ می‌دهد و می‌تواند شاخص اولیه نوروپاتی باشد.
