با افزایش سریع جمعیت سالمندان در جهان و به ‌ویژه در ایران، پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2050، بیش از ۲۰ درصد از جمعیت کشور را سالمندان تشکیل دهند. این تغییرات جمعیتی اهمیت شناسایی و تحلیل عوامل خطرساز ناتوانی در این گروه را دوچندان نموده است.بهار مظفریان که این پژوهش در قالب پایان نامه کارشناسی ارشد وی در رشته مهندسی صنایع انجام شده است با بیان مقدمه فوق افزود: ناتوانی در سالمندان ناشی از ترکیبی از بیماری‌های مزمن، عوامل اجتماعی- اقتصادی، سطح فعالیت بدنی پایین و سبک زندگی نادرست است.وی در خصوص اهداف این طرح تخقیقاتی گفت: هدف این پژوهش طراحی و توسعه یک چارچوب جامع مبتنی بر فناوری برای شناسایی و تحلیل این عوامل خطر در افراد سالمند، با تمرکز بر پیشگیری و مدیریت بهینه سبک زندگی است.مهندس مظفریان تشریح کرد: در این مطالعه، داده‌های مربوط به ۴۰۰۰نفر از سالمندان بالای ۶۰ سال جمع‌آوری و تحلیل شد. این داده‌ها شامل متغیرهایی نظیر جنسیت، شاخص توده بدنی (BMI)، فشار خون، سطح قند خون، بیماری‌های مزمن، سوابق مصرف داروها و میزان فعالیت بدنی افراد است. بخشی از داده‌های کیفی نیز از طریق تکمیل پرسشنامه‌های ساختاریافته و مصاحبه‌های حضوری و تلفنی گردآوری شدند. سپس با بهره‌گیری از الگوریتم‌های پیشرفته یادگیری ماشین و روش‌های آماری، ارتباط میان عوامل خطرساز و سبک‌زندگی افرادتحلیل گردید.وی ادامه داد: نتایج نشان داد که حدود ۳۵ درصد از جامعه هدف از وضعیت سلامت خود بی‌اطلاع بوده و این امر احتمال ابتلا به بیماری‌هایی نظیر سکته‌های قلبی و مغزی، دیابت و فشار خون بالا را تا ۴۰ درصد افزایش داده است. همچنین، شناسایی افراد در معرض خطر، با دقت پیش‌بینی ۸۵ درصد توسط الگوریتم‌های مدل‌سازی ممکن شد.مظفریان در پایان اظهار داشت: چارچوب پیشنهادی این پژوهش شامل فرآیندهایی برای جمع‌آوری داده‌های چندمنظوره، تحلیل شخصی‌سازی‌شده و ارائه راهکارهای اصلاح سبک زندگی برای هر فرد است. این تحقیق با ارائه رویکردی مبتنی بر فناوری و تحلیل داده‌ها، می‌تواند به سیاست‌گذاران و سازمان‌های بهداشتی در تدوین برنامه‌های پیشگیری از ناتوانی، کاهش هزینه‌های درمانی و بهبود کیفیت زندگی سالمندان کمک شایانی نماید. همچنین، این چارچوب می‌تواند مبنای بهبود اپلیکیشن‌خودمراقبتی پیش رو و مدیریت سلامت سالمندان باشد و به‌طور گسترده در سیستم‌های بهداشتی از راه دور به‌کار گرفته شود.

گفتنی است این پژوهش در قالب پایان نامه کارشناسی ارشد بهار مظفریان با راهنمایی دکتر محمدمهدی سپهری عضو هیأت علمی دانشکده مهندسی صنایع و سیستم های دانشگاه تربیت مدرس انجام شد.