دکتر پرهام حیاتی دبیر علمی سمینار و عضو هیأت علمی گروه راه و ترابری دانشگاه، ضمن خیر مقدم در خصوص اهداف این سمینار گفت: در این سمینار به چالش های زیرساخت های فرودگاهی می پردازیم. زیرساخت های فرودگاهی یک مسئله اساسی در بحث ارتقاء ایمنی و بحث ظرفیت فرودگاهی است، همچنین در نحوه ارتباط با اقتصاد جهانی یک عامل تعیین کننده است. بنابراین سعی کردیم در این سمینار با محورهایی که تعریف شده است یک نگاه اجمالی و حرفه ای به این موضوع اساسی داشته باشیم.

وی در تشریح محورهای سمینار افزود: اولویت‌های توسعه‌ی زیرساخت‌های فرودگاهی، الزامات FAA در توسعه و نگهداری روسازی‌های سطوح پروازی، کاربرد رویه‌های بتنی و آسفالتی در حفظ زیرساخت‌های فرودگاهی، سیستم مدیریت روسازی سطوح پروازی فرودگاه‌ها (APMS) ، تحلیل هزینه ـ منفعت در پروژه‌های توسعه فرودگاهی، پدافند غیرعامل و بررسی جامع شبکه‌ی حمل‌ونقل هوایی و نظام مدیریت محورهای اصلی این سمینار را تشکیل می دهند.

در ادامه دکتر محمود صفارزاده مدیر گروه برنامه ریزی حمل و نقل دانشگاه به ارائه نخستین سخنرانی تخصصی سمینار با موضوع «توسعه فرودگاه‌ها؛ تهدید یا فرصت» پرداخت. وی در ابتدا با اشاره به جایگاه دانشگاه تربیت مدرس گفت: این دانشگاه با برخورداری از ۱۷ دانشکده و ۱۷۰ گروه تخصصی و دانشجویان تحصیلات تکمیلی از دانشگاه های پیشرو کشور است. دانشکده عمران نیز از جمله دانشکده های فعال است و ۳ گروه برنامه ریزی حمل و نقل، راه و ترابری و ایمنی حمل ونقل مرتبط با این سمینار همواره سعی کردند که نتایج پژوهش ها، مقالات و گزارش های تخصصی آن ها در کتابخانه ها نماند و به صورت عملی و کاربردی در اختیار مدیران و متخصصین حوزه حمل و نقل قرار گیرد.

دکتر صفارزاده به تلاش های صورت گرفته برای ایجاد ارتباط بین دانشگاه و صنعت اشاره کرد و اظهار داشت: علی رغم اینکه از دانشگاه های درخواست می شود برای حل مشکلات کشور قدم بردارند و ایده و راه حل بدهند اما راهکار و سازوکار این ارتباط تعریف نمی شود. دانشگاه با برگزاری سمینار و کنفرانس های علمی می تواند ایده و طرح های خود را عنوان کند اما برای عملی شدن این ایده ها به پول، منابع، سرمایه، نیروی متخصص نیاز است. دانشگاه می تواندد ایده و راه حل برای مشکلات و نیازهای جامعه بدهد اما تصمیم گیران جای دیگری هستند و این ارتباط برقرار نیست.

وی در خصوص بحث تکراری ضرر دهی فرودگاه ها خاطر نشان کرد: یکی از اجزای سیستم حمل و نقل هوایی، فرودگاه است. ناوگان هوایی، تجهیزات، نیروی انسانی و... سایر اجزای این سیستم هستند. با توجه به شرایط کشور و نیروی جوان تحصیلکرده و متخصص چرا اگر در بحث ناوگان عقب افتادیم، باید فرودگاه هم نسازیم؟ ایران کشوری پهناور، وسیع و با پراکندگی بسیار است، رشد حمل و نقل هوایی به رشد اقتصادی، رشد مشاغل برای نیروی جوان کشور می انجامد.

دکتر صفارزاده اضافه کرد: به عنوان بخشی از آسیا با رشد حمل و نقل هوایی می توانیم بخشی از تجارت جهانی باشیم. متاسفانه ایران در حمل و نقل هوایی جایگاه خوبی ندارد و برای رشد به ساماندهی نیاز داریم. ما در کشور فرودگاه زیاد نداریم بلکه در بقیه موارد جلونرفتیم. توسعه حمل و نقل هوایی کشور راهی برای توسعه کشور است و آثار اقتصادی بسیاری می تواند داشته باشد و در یک چرخه می تواند به رشد اقتصادی کشور منتج شود.

وی با اشاره به وجود ۵۰ فرودگاه فعال در کشور گفت بهتر است به جای تخطئه در ساخت و ساز فردگاه ها، به دنبال ساخت و ساز اصولی با رعایت ضوابط و دستورالعمل ها باشیم. چراکه حمل و نقل هوایی در ایران با وجود ناوگان کهنه و تمام کمبودها باز هم از بسیاری جهات از روش های دیگر حمل و نقل بهتر است. حمل و نقل هوایی از نظر سرعت، برد و دامنه، ظرفیت جابجایی، بحث محیط زیستی، قیمت در مسافت های بالا و حتی ایمنی با وجود نرخ مرگ و میرهای جاده ای در کشور، از سایر گزینه ها بهتر است.

سخنرانی مهندس حکیمی با عنوان «تحلیل هزینه-منفعت پروژه های فرودگاهی»،‌ سخنرانی مهندس زحمت کشان با عنوان «بررسی ساخت و توسعه فرودگاه ها با رویکرد پدافند غیر عامل»، سخنرانی دکتر آذری مدیر عامل فرودگاه مهرآباد با عنوان «چالش های توسعه زیرساخت های فرودگاه مهرآباد»، سخنرانی مهندس شیخ اکبری با عنوان «کاربرد رویه های بتنی در حفظ زیرساخت های فرودگاهی»، سخنرانی مهندس پور تقی با عنوان «توسعه و به سازی فرودگاه ها پس از جنگ تحمیلی» و سخنرانی دکتر تقوی با عنوان «مدل های مشارکت»، برگزاری پنل پرسش و پاسخ و تقدیر، از دیگر بخش های این همایش بود.